Dag 30 t/m 35

Hoi allemaal,

Dit vond ik nog op mijn laptop! We zijn al die tijd vergeten om ons laatste reisverslag op deze site te zetten. Schandalig dat we daar nu pas achter komen...zo´n half jaar... haha
Maargoed voor de geintresseerde, hier alsnog ons reisverslag van de allerlaatste dagen... Dag 30 t/m 35

Dag 30
Vandaag sliepen we ietwat uit. Zeker omdat het weer buiten nogal regenachtig was en door het feit dat we eindelijk een heerlijk bed hadden geslapen. We stonden lekker rustig op en begonnen aan een heerlijk ontbijt. Koude melk, verse thee, gekoeld fruit, geroosterd brood, etc. eindelijk konden we ons weer eens tegoed doen aan een overheerlijk stevig ontbijt.
Daarna besloten we een duik te gaan in het zwembad. Betere ochtendgymnastiek kan je je niet bedenken. En met een klein zonnetje, tussen de regen door, was het toch wel flink genieten. Daarna namen we weer een heerlijke douche en besloten we om de camper maar eens leeg te gaan halen. We hadden namelijk besloten om zo snel mogelijk de camper op te ruimen en klaar te maken om hem weer in te leveren. De kleding was allemaal wat klam geworden en vies. Daarom besloten we gebruik te maken van de aanwezige wasserette, alwaar we goed konden wassen en goed konden drogen. Zo konden we alles fijn droog inpakken alvorens we weer terug richting huis zouden vertrekken. Het opruimen, schoonmaken en uitzoeken van spullen was nog een heel karwei.
Het was zo’n groot karwei dat de tijd voorbij vloog en voor we het wisten het alweer weer laat in de middag was. Eigenlijk was deze dag gewoonweg een heerlijke rustdag geworden waarbij we alles hebben kunnen opruimen wat ons zo vreselijk in de weg zat. We aten weer heerlijk uitgebreid die avond en maakte er een gezellig avond van op onze kamer. Een spelletje, werken aan het reisverslag, foto’s uitzoeken, chipjes, een lekker wijntje, een filmpje… ons avondje kon niet meer stuk. Uiteindelijk vielen we ook deze avond snel in slaap. Op zo’n hotelkamer kom je er achter hoe moe je eigenlijk bent. Dat is ook niet gek: 30 dagen lang, dag in dag uit, bezig zijn…

Dag 31
Na wat uitgeslapen te hebben begonnen we weer aan een lekker uitgebreid ontbijt. Vervolgens namen we weer een lekkere duik alwaar we ook wat langer bleven, omdat het weer schitterend was opgeklaard! Het zonnetje scheen en de lucht was blauw, wauw! Het resort en de omgeving waar we verbleven werd nu nog mooier! Nadat we nog het een en ander hadden gedaan aan het opruimen en schoonmaken, besloten we om met dit mooie weer toch nog maar eens wat richting het noorde te gaan rijden. Nu hadden we tenslotte de kans om te zien wat we zo goed van die foto’s kennen.
We stapte in de camper en reden weer in noordelijke richting. De weg die we eerder in de regen hadden afgelegd, was nu werkelijk prachtig! Met een zonnetje en prachtige uitzichtpunten zorgde het voor verbazingwekkende belevenissen.
Eerst reden we naar …beach. Alwaar we eindelijk de mooie witte stranden met palmbomen konden bewonderen! Het was echter eb, waardoor we uitkeken over enorme stranden. En dan merk je dat je inderdaad in de tropen zit, want de eerste borden aan het strand werden gesignaleerd waarop stond dat er in de zee krokodillen zouden kunnen zitten. Ook zagen we hier de eerste borden die aangeven dat de gevaarlijke kwal: the box jelly fish, hier te signaleren was. Eerst liepen we door een stukje regenwoud, waarnaar er een prachtig strand volgde. Inderdaad: hier raakt het regenwoud de zee en daarbij dus ook het koraal.
Daarna reden we door naar Port Douglas, waar we richting een eerder bezocht uitkijkpunt reden. Het eerste bezoek was in aanwezigheid van flink veel regen, het tweede bezoek was werkelijk prachtig! Ze zon scheen en de zee was blauw, het regenwoud was groen en de stranden waren wit. Ongelooflijk mooi hoe prachtig het land en zee hier met elkaar in aanraking komen! niet te beschrijven…
Ook zagen we in Port Douglas een kapelletje aan de kust. We bezochten dit kleine houten kerkje en binnen zagen we dat het kleine altaar een prachtig uitzicht over de zee vertoont. Tot de dag van vandaag worden er hier heel veel huwelijken gesloten op deze prachtige locatie!
Verder zagen we in Port Douglas natuurlijk ook de meest fantastische resorts. Port Douglas staat hier om bekend en bij een bezoek wordt dat ook meer dan duidelijk. Echter doet het resort waar wij verbleven er zeker niet voor onder.
We besloten om richting Mossman Gorge te rijden. Dit nationale park hadden we ook al eerder bezocht, maar moesten we door zware regenval ook verlaten. Nu het weer zo mooi was, besloten we om daar maar eens naar terug te rijden. Mossman Gorge, moet een fantastisch nationaal park zijn. De Aboriginals leven hier nog volgens de leefwijze van hun voorouders en zodoende worden er in dit park ook ceremonies georganiseerd waarbij toeschouwers bijvoorbeeld een rookceremonie kunnen bijwonen. Onderweg stopte we in het dorpje Mossman nog even bij een supermarkt om nog wat water in te slaan en wat eten voor die avond. Aan de kassa raakte we met een mevrouw aan de praat die tegen ons zei: eindelijk gaan jullie de komende dagen Sunshine Queensland zien! Hierdoor waren wij natuurlijk erg verheugd, omdat we er zo achterkwamen dat de komende dagen goed weer voorspelt stond voor het gebied.
We reden door naar het nationaal park en kwamen er onderweg achter dat Mossman een dorp is waar het (christelijke) geloof nadrukkelijk aanwezig is. in dit dorp zagen we vooral veel koninkrijkzalen die verklaren dat het geloof van Jehova hier flink wat aanhangers heeft. We kwamen aan bij het informatiecentrum van het nationaal park en zagen nu een parkeerplaats en informatiegebouw in een heerlijk zonnetje, in plaats van de eerdere aanschouwing in de vele regen.
Bij het informatiecentrum kochten we snel een kaartje om met het pendelbusje richting het nationaal park gebracht te worden. Omdat het Aboriginal grondgebied is, mogen wij als toerist daar niet zelf naartoe rijden. De weg naar het nationaal park was weer echt zo’n Indiana Jones avontuur! We zagen immens grote rotsen en we scheurde door beekjes. We werden afgezet bij het startpunt en begonnen aan een wandeling die begon in de boomtoppen. We bewandelde een brug die liep over een grote ruige rivier met hele grote rotsen. Inderdaad: dit park was ontzettend mooi en indrukwekkend. Echter zagen we veel mensen met hun zwemspullen en handdoeken weer terug lopen en de lucht werd grijzer en grijzer. En helaas: het begon weer te regenen, te verwachten natuurlijk in een REGENwoud in het REGENseizoen. We wilde verder en verder lopen, maar we hadden allebei een korte broek aan en slippertjes, waardoor we al snel inzagen dat doorlopen niet echt succesvol zou zijn. Daarom besloten we helaas om te draaien en ons weer richting de pendelbusjes te begeven.
Daarna reden we weer terug richting het hotel en het weer klaarde richting de kust weer behoorlijk op! Roy had ooit foto’s gezien in reisboekjes over Palm Grove. Terwijl een bezoek niet gepland stond, er toch een zon scheen, besloten we toch maar eens een kijkje daar te gaan nemen. we kwamen er tenslotte langs. We reden het kustplaatsje in en we zagen een ongelooflijk mooie kust. Prachtige, mooie palmbomen, een wit strand en een schitterend blauwe zee. We maakte snel wat mooie foto’s en maakte hier een strandwandeling. Echter was het al tegen half 7 en de zon ging bijna onder en toen kwam het eerste echte besef dat het hier jammer is dat de zon niet in zee ondergaat. Omdat het natuurlijk een oostkust is, gaat de zon hier onder in het land en niet in de zee. Nu hadden we toch graag een zonsondergang willen hebben in de zee, dan was het nog mooier geweest!
Na een bezoekje van een uurtje, reden we weer terug naar ons hotel, het was immers al donker geworden. Daar aangekomen kookte we weer heerlijk uitgebreid. Vervolgens sprongen we nog even lekker in het zwembad en na een douche doken we weer lekker ons bedje in. Op televisie was een groot concert te zien van de hoofdstad Canberra, dat werd georganiseerd op de vooravond van Australian Day. Leuk om te zien en herkenbaar, omdat het inderdaad erg lijkt op Koninginnedag met daarbij de koninginnenacht.

Dag 32
We stonden weer lekker bijtijds naast ons bedje en onder het genot van een heerlijk ontbijt zagen we op televisie de festiviteiten rondom Australia Day. Diverse ceremonies met het hijsen van vlaggen en militaire exercities, echt een mengelmoes van Koninginnedag en Bevrijdingsdag. Ook zagen we vanuit Canberra de inhuldiging van immigranten die zich vanaf deze dag echt Australiër mochten noemen, omdat ze de Australische identiteit aannamen.
Na het heerlijke ontbijt en een feestelijk toetje, sprongen we weer snel het zwembad in. Deze dag was weer erg zonnig en de lucht werd steeds onbewolkter. Na wat gezwommen te hebben, gedoucht en ons klaargemaakt om richting Cairns te gaan alwaar we hopelijk wat festiviteiten zouden zien rondom deze nationale feestdag. In Cairns aangekomen gingen we eerst weer even online in het toeristisch informatiepunt. Tevens konden we nog wat verduidelijking krijgen over onze excursie naar The Great Barrier Reef en boekte we alvast een shuttle bus richting de luchthaven voor de dag van vertrek. We bekeken wat de festiviteiten waren en besloten om Cairns te gaan verkennen.
We liepen richting de Esplanade, de boulevard van Cairns, toen we onderweg een flink aantal bomen zagen waar heel veel vliegende honden zaten. Door het lawaai en door het overvliegen van deze beesten konden we constateren dat deze bomen vol zaten met deze vliegende honden. Na wat foto’s te hebben gemaakt en wat te hebben bestudeerd liepen we weer verder richting de kust. Daar vloog een vliegtuig met een grote Australische vlag en op het evenementterrein waren aardig wat festiviteiten. Springkussend, hapjes, drinken, kraampjes, etc. inderdaad: net Koninginnedag!
Na een wandeling door het centrum van Cairns, besloten we lekker aan het openbare zwembad te gaan liggen. Hier hebben we heerlijk in de zon gelegen en nog een duik genomen. We bleven hier liggen tot de avond begon te vallen. We liepen weer terug naar de camper. Ook op de terugweg zagen we heel veel vliegende honden en genoten we van een prachtige boulevard die we bewandelden.

Dag 33
Vandaag moesten we heel erg vroeg opstaan, omdat vandaag de zeiltrip naar het Great Barrier Rif op de planning stond. Om 7 uur in de ochtend moesten we al inchecken. Het inchecken verliep prima en we begaven ons richting het zeilschip. Aangekomen op de kade zagen we een klein zeilbootje liggen die ons naar het rif zou gaan brengen. We werden hartelijk ontvangen. Het zeilen op de whitsunday´s was groots, dit was een stuk kleiner. Maar hierdoor niet minder. We dronken aan boord een kopje thee en aten een muffin. Eén van de bemanningsleden was in gesprek met andere passagiers en vertelde dat er een grote kans was om haaien te spotten. Dit was als muziek in de oren voor Stefan, maar voor Roy was het echter een druppel op een hete plaat.
Roy heeft niet zoveel met snorkelen, en al helemaal niet als er veel haaien zwemmen. We voeren uit en de bemanning gaf wat korte instructies. De zee was ruig, dus er werden pilletjes aangeboden tegen zeeziekte. Stefan en ik vonden dit echter niet nodig, waar we laten wel spijt van kregen… hoezo koppig? Haha.
En daar gingen we dan, voor anker. Het gekke was dat dit midden op de zee was. In de verte lag wel Green Island, maar de bemanning gaf aan dat er nog een stukje richting het rif gezwommen moest worden. Vanaf dat moment moesten Stefan en ik aanzien dat we helaas met een bijzonder onprofessioneel reisgezelschap te maken hadden. Ze hadden geen vergunning om aan te leggen bij de steiger van Green Island, ze mochten met de zeilboot niet te dicht bij het rif komen, het voor anker gaan verliep keer op keer fout, de boot ging als een gek te keer, ze boden ons duikshoots aan vol met gaten (en we moesten er zelfs naar vragen, terwijl de zee vol zat met de gevaarlijk Jelly Box Fish, die kwal waar ik al eerder over vertelde), en nog veel meer geklungel.
Daarbij gingen ze ook nog een voeren om vissen te lokken… wat denk je… op dit voer kwamen geen vissen af, maar grote haaien. Roy had er al snel genoeg van en voelde zich totaal niet veilig om het water in te gaan. Stefan overwon zijn kleine angst en probeerde Roy over te halen om toch het water in te gaan. Uiteindelijk had Roy al zijn moed bij elkaar gehaald, mede door zeeziekte, om toch maar te proberen om het water in te gaan. Stapje voor stapje het water in. Wanneer Roy zich verder het water in wil begeven krijgt het de schrik van zijn leven, wanneer een duiker in de zeilboot vandaan komt.
Weer alle moed bij elkaar verzameld begon Roy aan poging nummer twee. Dit keer slaagde hij er wel in! Terwijl Stefan en Roy richting het rif aan het zwemmen waren, zegt Stefan tegen Roy: moet je hier eens kijken! Dit is ook mooi! Dus Roy kijkt, en wat denk je… er zwemmen drie grote haaien en een waterslang om hem heen… je kan je wellicht voorstellen dat Roy toen in een lichte paniek raakte…
Uiteindelijk heeft Stefan nog een aardig stukje rif kunnen zien, Roy is eerder het water uitgegaan met de gdachte: nooit meer! (neem het met een korreltje zout)
Die middag bezochten we ook nog Green Island, werkelijk prachtig! Witte stranden, prachtige palmbomen en gevaar voor krokodillen! Haha. Ook de terugreis was erg spannend, toen we nog een flinke regenbui op zee te verduren kregen. Zo raar… op green island was het prachtig weer en een plaatselijke bui midden op de zee maakt het weer bijzonder spannend (met een stelletje amateurs aan boord)
Uiteindelijk toch nog veilig in de haven gekomen gelukkig. Een tip voor iedereen die het rif ooit nog gaat bezoeken: ga nooit zeilend naar Green Island met de Ocean Free!

Dag 34
Dit was alweer de allerlaatste dag… Koffers inpakken, uit checken, de camper terug inleveren, op naar Cairn International Airport en op naar Melbourne voor onze overstap naar Londen.
Midden in de nacht kwamen we aan in Melbourne. Op deze luchthaven zochten we naar een rustig plaats waar we moesten wachten voor de volgende morgen. Nachtelijk Melbourne in gaan leek ons toch niet verstandig. We besloten daarom om wat te rusten op de luchthaven, zodat we de volgende dag vroeg in de ochtend richting het centrum konden gaan om deze stad te kunnen bezoeken. Onze vlucht richting Londen vertrok pas laat in de middag.
Slapen op een luchthaven is toch best spannend. Het was totaal niet druk zo midden in de nacht. We vonden uiteindelijk een paar heerlijke goede stoelen waar we om de beurt even een oogje dicht konden doen. Tegen een uur of 6 gingen we richting het centrum om Melbourne te gaan bezoeken.

Dag 35 Melbourne
De terugreis