Dag 13 t/m 22 (23 & 24) Dit keer wel gelukt!!!

Hoi allemaal,

Uiteindelijk hebben we bij een plaatselijke MacDonalds de gelegenheid gevonden om te posten. Daar gaat ie dan...

Dag 14
Vandaag reden we in alle vroegte richting Mount tambourine, een hoog gelegen national park. Ook dit was weer een flinke afstand, omdat we diezelfde bergpas ook weer af moesten. Die bergpas was een hele beleving hoor. Soms was de weg zo smal dat je goed moest kijken of er geen tegenligger aankwam, want als er een tegenligger aan kwam mocht er maar 1 van de 2 de weg op. Onderweg stopte we bij een wandelroute dat ons leidde naar prachtige uitzichtpunten over grote ravijnen en gigantische watervallen.
Na deze wandeling vervolgde wij onze reis verder naar beneden. Weer die spannende bergpas af. Uiteindelijk beneden aangekomen kochten we een heerlijk brood bij de bakkerij. Over het algemeen is het brood hier echt niet om te eten, er zit een heeeel vreemde smaak aan het brood, maar we kochten een brood bij een echte bakkerij en het smaakte een stuk lekkerder.
Mount Tamborine national park, de naam zegt het al: weer een flinke berg. Dus ook nu klommen we weer met het campertje een aardige berg. Echter moesten we nog iets regelen met Jucy, onze camperleverancier. Helaas hadden we net het juiste telefoonnummer en daarom zochten we naar een informatiepunt waar ze ons wellicht konden helpen.
Helaas werden we hier, niet de eerste keer, teleurgesteld. Terwijl de computer aan stond, er geen hond in het informatiecentrum te vinden was en de meneer achter de desk wat puzzeltjes zat te maken in een krant, wilde deze meneer ons niet helpen met het zoeken naar een telefoonnummer. Nee: we moesten maar helemaal terug naar beneden rijden, naar het dorp en daar maar een telefooncel opzoeken om proberen te bellen. Jammer dat we, voor de derde keer weer teleurgesteld werden in het bieden van hulp. Het was weer een echte (oudere) Aussie die ons wilde helpen in het dorp om te bellen naar Jucy. Gelukkig lukte dat toen ook!
Die middag parkeerde we onze auto bij het national park, alwaar we aan een wandeltocht begonnen die eerst flink afdaalde in een dal en waar we veel hagedisjes konden zien. Ook zagen we een prachtige waterval met een klein pooltje. Hoewel het ten strengste afgeraden werd om hier te gaan zwemmen, waren er hier toch een aantal mensen aan het zwemmen. Mount Tamborine was wederom een prachtig park.
Die avond bleven we op de parkeerplaats bij Mount Tamborine en sliepen we al weer vrij vroeg. Zo’n reis als dat we maken met zoveel indrukken en zoveel activiteiten maakt ons soms echt heel erg moe en het is daarom ook dat we dan al vrijsnel in dromenland aankomen iedere avond ;)
Dag 15 (Deze dag stond al in een eerder reisverslag, maar dan onder dag 14)
Deze ochtend reden we door naar Brisbane. Brisbane is na Sydney en Melbourne de derde grootste stad van Australie. We gingen eerst richting een filiaal van Jucy, onze camperleverancier omdat er wat probleempjes waren ontstaan, tijdens de eerste twee weken. Nadat we het een en ander geregeld hadden konden we weer door.

We besloten een kijkje te gaan nemen bij een backpackershostel waar we voor 10 dollar onze camper mochten parkeren en daarbij van alle faciliteiten gebruik mochten maken. We kwamen daar aan en het zag er allemaal erg goed uit. Het hostel had zelfs een ZWEMBAD! We vroegen of er nog plaats was en we boekte voor de komende twee nachten. Zo hadden we dan mooi drie dagen de tijd om Brisbane te verkennen. We parkeerde onze camper en we namen snel een duik in het zwembad! Heerlijk! Een hostel wat echt midden in het centrum lag!

Ook was er een wasserette en we namen een lekkere douche. Na wat gegeten te hebben gingen we een avondwandeling maken door Brisbane. Hoewel deze stad enorm groot is, was het merkwaardig rustig op straat. Dat was opzich wel lekker. We namen een heerlijk ijsje en we hebben nog wat rondgewandeld in nachtelijk Brisbane.

Ook liepen we die avond een stukje door de botanische tuin. En we zagen daar een Appossum! Keigaaf, weer een echt Australisch dier gezien!
We gingen weer terug naar het hostel, namen een douche en gingen slapen.
Dag 16 (Deze dag stond al in een eerder reisverslag, maar dan onder dag 15)
Vandaag stonden we vroeg op om Brisbane nog beter te gaan verkennen! Brisbane is echt een hele toffe stad! Heel groot, maar zo voelde het niet. Veel zakenmensen die 's middags buiten het kantoor ergens gingen lunchen. Hoewel Sydney, historisch gezien iets aantrekkelijker is, is Brisbane echt een bruisende gezellige stad waar Kunst en Cultuur hoog in het vaandel staan.

Overal zijn openluchtpodia en is er ruimte voor kunst. Gratig toegang tot musea en veel straatartiesten maken deze stad toch echt wel de moeite waard om deze stad te bezoeken. In tegenstelling wat veel backpackmensen hier in Australie zeggen over Brisbane. Die vertelde ons namelijk dat Brisbane niet veel voorstelde.

's Middags gingen we naar de Esplanade! Ongelooflijk leuk! De Esplanade is een groot openluchtzwembad waar heel de stad lekker mag zwemmen. Eerlijk waar: je waant je net in een superluxe resort! Palmboompjes, mooie grote stenen, kraakhelder blauw water en ga zo maar even door. Daarbij ook nog eens veel gezellige eettentjes waar we die avond ook wat gegeten hadden. Want:

's Avonds gingen we echt een avondje uit! We gingen eerst ergens lekker wat eten en daarna nam Stefan mij mee naar de musical! Superlief! En wat was dit gaaf!!!!!!!! In een heel groot theater bezochten we de musical 'South Pacific'. De kwaliteit was enorm goed! Hier kunnen nederlandse musicals echt niet aan tippen! Hier konden we echt merken dat Australie toch grotendeels Brits is. Britten stellen namelijk hele hoge eisen aan het theater. Nou... dat was zeker te merken! De artiesten zongen heeel goed, de dans was fantastisch en het spel was fenomenaal! En allemaal in het Amerikaans! We vroegen naar de afkomst van de spelers en wat bleek: de drie hoofdrollen werden gespeeld door Australiers en de rest van de cast was overgevlogen vanuit New York, Broadway! Daarbij was zo;n avondje theater ook zeker een hele chique ervaring! Ongelooflijk gaaf!

We sloten de avond af met een lekker australisch wijntje in 1 van de gezellige barretjes aan de Esplenade. 't Is maar goed dat het zoooo lekker was, want we moesten voor twee wijntjes welgeteld 17 dollar neerleggen!!!!

Dag 17
Na de fantastische avond uit gisteren, stonden we iets later op dan normaal. Toch was het 8 uur ’s ochtends dat we naast ons campertje stonden. We moesten voor 10 uur het hostel verlaten, dus we doken nog even snel in het zwembad en namen nog even een heerlijke douche. Daarna checkte we uit en zette we onze camper een paar straten verder waar we gratis onze camper mochten parkeren. In deze straat stonden van die typische mooie australische huizen. Op palen en de waranda’s beschermt met een houten horde.
We liepen weer richting de stad en kwamen er ook snel genoeg achter dat het goed warm was deze dag. Desalniettemin liepen we weer vol goede zin de stad in. Ook nu kwamen we er wederom achter dat Brisbane een leuke stad is, dat bruist van culturele activiteiten. De eerste souvenirs werden vandaag gekocht, sommigen van jullie zullen in Nederland wel zien wat deze souvenirtjes inhielden ;)
Na een lekker ijsje, liepen we wat verder en zagen we onder andere het centraak station van Brisbane. Ook zagen we het graf van de onbekende soldaat. Het werd ons meer een meer duidelijk dat die eerste wereldoorlog van grote betekenis is in Australie. In de grote steden zijn namelijk grote monumenten te vinden die symbool staan voor alle gevallenen van deze eerste wereldoorlog die ten dienst waren van de ANZAC, oftewel: Australian, New Zealand Army Corps.
Ook kochten we hier onze zonnebrillen, gezien de zonnebrillen die we bij ons hadden waren gesneuveld. En de zon is hier zo fel, dat een zonnenbril met UV bescherming toch echt wel een must is. Later die middag brachten we nog een bezoek aan de Esplanade, omdat het daar zo gezellig was. We zagen toe hoeveel mensen er veel plezier maakte in het water van het grote openbare zwembad. Helaas konden wij geen duik meer nemen omdat we niet konden douchen en onze zwembroeken inmiddels alweer ingepakt in de camper lagen.
Na het afscheid in Brisbane, reden we door naar onze volgende bestemming: Beerwah. Beerwah is het dorpje waar de bekende Australia Zoo te vinden is, van de wereldberoemde Steve Irwin.
Dag 18
Vandaag stond er weer een leuke uistap op het programma! We gingen naar de Australia Zoo. Voor Stefan was dit 1 van zijn grootste dromen die uitkwam. Deze zoo is niet zoals de vele andere. Bij deze zoo is veel meer mogelijk en is veel meer te ‘beleven’. Zo kwamen we binnen en wilde ik naar een vrouw toestappen om wat meer informatie te vragen. Ik (Roy) schrok me dood, nadat ik erachter kwam dat deze vrouw een loei van een blauwtongskink (een soort hagedis) in haar handen had. Een klein endje verder was iemand te zien die een alligator in zijn handen had die de bezoekers mochten aaien.
We liepen wat verder het park in en kwamen op een gegeven moment bij de Aziatische Olifanten. En het leuke was: het was voertijd, en nog leuker was dat de bezoekers deze reusachtige olifanten mochten voeren. Stefan en ik natuurlijk meteen in de rij, ieder twee stuks groente gepakt en deze aan de grootste olifant gegeven. Keilief! En keiraar om zo’n groot beest een stuk groente te geven. Het was net of je de groentes in een grote stofzuiger deed, haha! Werkelijk waar!
Daarna liepen we door naar het crocoseum, alwaar zich de bekende krokodillenshow ging afspelen. Gevaarlijke stunts en levensgrote beesten stonden op ons te wachten. Eerst was er een flink voorprogramma waar onder andere Bindi Irwin, de dochter van Steve Irwin, wat liedjes zong. Een grote kinderheld, want zo’n beetje alle kinderen van de tribunes kwamen naar voren om mee te dansen met haar.
Daarna begon het echte werk. Eerst volgde er een korte vogelshow, waarbij er verschillende Australische vogels over ons heen vlogen. Vervolgens kwamen er grote slangen die, om de hals van een ranger, aan het publiek getoond werden. Slangen zijn echt Roy’s lievelingsbeesten, dus zijn hartslag was weer aardig hoog en het was al zo warm :P
Toen begon het aftellen, want de krokodillen waren in aantocht. Onderleiding van de familie Irwin (vrouw, zoon en dochter) werd er een krokodillenshow opgevoerd! Eerst zwom er een ‘kleine’ alligator de Arena binnen die door Robert Irwin (zoon) werd gevoerd. Het krokodilletje was een aardig pittig ding! Rennen dat het beest deed en snel! Gelukkig stonden er genoeg andere rangers in de arena die ervoor zorgde dat de alligator te temmen was. Volgens Stefan doen kleine alligators mensen geen kwaad, maar fel zijn ze zeker!
Daarna zwom er dan een grote zoutwaterkrokodil het crocoseum binnen. Ongelooflijk groot zijn deze beesten zeg! Inderdaad zo’n vier meter lang ;) Deze zouden we dus nog in het wild tegen kunnen komen, geloof me: die wil je niet net naast je campertje zien! Het beest is onderhand groter dan de camper :P De krokodil heette Charlie en werd gevoerd door Terry Irwin, de vrouw van de overleden Steve. Doordat het beest Charlie heette ontstond er natuurlijk de grap van Charlie bit my finger, haha!
De krokodil was echter niet heel erg actief. Hoewel het goed warm was en je dus zou verwachten dat zo’n beest dus erg actief zou zijn, was Charlie best wel rustig en bleef het zeer kalm bij het voeren. Wel had meneer een paar keer toegehapt en dat is behoorlijk spectaculair te noemen. Ten eerste omdat zo’n gigantisch beest opeens in de lucht springt, en ten tweede omdat het geluid van het bijten aardig hard is. We hoorde echt een klap toen deze Charlie zijn bek sloot en het grote stuk vlees naar binnen slokte.
De show duurde ongeveer een klein uurtje. Daarna liepen we onder het crocosuem door naar andere bezienswaardigheden. Onder het crocosuem waren er verschillende plaatsen waar men op de foto kon gaan met een wild dier. Een slang om je nek en knuffelend met een koala. Echter moest hier wel flink wat dollars voor neergelegd worden.
Een leuke attractie die we deden was de safarishuttle die ons naar het Afrikaans gedeelte bracht. Toen we in het treintje zaten, half twee ’s middags, kwamen we erachter hoe warm het deze dag was. Ongelooflijk warm en de ene na de andere zag je puffen. Het Afrikaans gedeelte deed een savanne voorstellen, dus dan weet je wel wat er dan gebeurt ;) De volle zon op ons, op het heetst van de dag! Dit was voor ons het eerste moment dat we echt tegen elkaar zeiden: het is nu toch wel heel erg heet, we hadden er nu echt een beetje last van zelfs.
Daarom besloten we daar snel een ijsje te kopen en onze beschutting te zoeken onder een parasol. Hier hebben we wat uitgerust en wat gegeten en gedronken. Waarna we vervolgens weer voldoende puf hadden om ons voort te zetten naar andere delen van het park.
We gingen door een area dat was bestemd voor koala’s. Het was hier dat we voor het eerst echt koala’s hebben geaaid en met ze op de foto zijn gegaan. Ook kwamen we in een area waar we de grote rode kangaroos van heel dichtbij konden zien. Ook deze dieren konden we aaien en zijn we mee op de foto geweest. Wat een grote dieren zijn dat zeg!
Daarna zagen we onder meer slangen( zelfs in de het wild), grote tijgers, kamelen, hagedissen en nog veel meer Australische dieren. Ter afsluiting liepen we langs het oudste gedeelte van de zoo waar de krokodillen zaten. Ook zagen we veel tribunes die vroeger werden gebruikt tijdens de bekende Steve Irwin voedershows. Eigenlijk is het jammer dat het grote crocoseum ervoor in de plaats is gekomen. Die andere tribunes stonden veel dichterbij en de area’s waren veel mooier waar de krokodillen zich hier begeven.
Natuurlijk, als echte dierenvriend, was Stefan niet weg te slaan uit deze dierentuin. Stefan verliet dan ook echt als allerlaatste de zoo. We hadden een hele leuke dag gehad, ondanks dat het zo heet was. We zochten snel weer naar een geschikte slaapplaats die we gelukkig ook snel vonden zo’n klein uurtje rijden verderop. Echter was deze kampeerplaats bijzonder smerig. Het stonk er enorm, dat was ook niet gek aangezien het toilet een composttoilet was, heel smerig!
Gelukkig waren we weer goed moe en vielen we vrij snel na het eten, weer diep in slaap. Op naar de volgende dag!
Dag 19
Vandaag reden we al vrij vroegte richting een nieuwe bestemming! We wilde snel weg, want zoals we al eerder zeiden, die kampeerplaats was heel smerig! We reden naar Noosa, een badplaats aan de Sunshinecoast, ten noorden van Brisbane. De reis ging voorspoedig, het was immers zondag en daardoor ook lekker rustig op de weg.
We kwamen een paar uurtjes later aan in Noosa. Een leuk badplaatsje waar het echt enorm druk was. Eerst gingen we naar een supermarkt waar we een lekker brood kochten en een heerlijke watermeloen! Vervolgend reden we naar het strand om lekker het brood op te eten. Ook vandaag was het weer een enorm warme dag. Voordat we in onze zwembroek naar het strand gingen, smeerde we ons heeeeel goed in. Wel grappig om te vertellen is het feit dat factor 30 hier in Australië, bij ons factor 50 is. Zo fel is de zon hier!
We liepen naar een heel mooi strandje met palmboompjes en veel zandbanken. Stefan had inmiddels al aan Australische paraplu gekocht die vandaag prima dienst kon doen als parasol. We gingen lekker zitten eten, maar de zon was zo vel dat we allebei snel onder die paraplu/parasol gingen zitten. Stefan helemaal ingepakt, dat moet er serieus best grappig uitgezien hebben. Een vrouw die langskwam zei ook, heel terecht, dat de parasol die wij bij ons hadden veel te klein was.
Roy had het zo warm, dat hij besloot om snel het water in te duiken. Het water was heerlijk en ik heb heerlijk op een zandbank kunnen liggen en kunnen genieten van het zonnetje. Aldaar ook nog wat gesport door op die zandbank mijn buikspieroefeningen maar eens te doen: dat is fijn! Zo in het water, op het zand en in het zonnetje :P
Stefan hield zijn kleren aan en ging ook maar eens een rondje lopen. Ook hij kon op die zandbanken komen, best grappig dat je dus met die zandbanken aardig de zee op kan lopen! Maar na een tweetal uurtjes in de zon vonden we het wel welletjes. We namen nog een lekkere frisse douche en gingen op weg naar de Coastal walk, een uiterst schiereilandenpark aan de rand van de stad. Eerst aten we tussen de palmbomen, in het zonnetje en met uitzicht op zee, onze watermeloen op. Wat was dit genieten zeg! Heerlijk van de zon genoten en het prachtige uitzicht, onder het genot van een superlekkere watermeloen! Wat wil een mens nog meer?! Daarbij zagen we ook nog eens van heel dichtbij een koala in een boom naast onze camper zitten!
Daarna gingen we starten aan een wandeltocht van ongeveer 8 kilometer. Eigenlijk was het weer er veel te warm voor, maar we hielden ons rustig en we wilde het toch wel heel erg graag zien. Wandelschoenen aan, en gaan! Het was een erg mooie wandeltocht met indrukwekkende uitzichtpunten van flinke kliffen en over de prachtige oceaan! De wandeling bestond uit het passeren van meerdere stranden. Bij één van die stranden dachten we echter dat we op een naaktstrand terecht waren gekomen :P Het was overal een en al naaktheid. Snel maar over het strand gewandeld, want we kwamen voor MOOIE uitzichtpunten :P haha!
De wandeltocht bracht ons op nog hogere bergen en ravijnen, ongelooflijk mooi! Ook zagen we hele mooie baaitjes, waar je elk moment een zeemeermin uit het water zou verwachten, zo prachtig en mooi zag het eruit! Op een gegeven moment moesten we echter wel een klein beetje doorlopen, omdat we die avond graag wilde gaan bbq’en en de winkel om 6 uur sloot. Gelukkig kwamen we op tijd weer aan om nog even snel langs de supermarkt te gaan.
In de supermarkt kwam natuurlijk de vraag: wat zullen we op de bbq leggen vanavond? Stefans wens was om een lekker stukje vis op de bbq te leggen, dus wij naar de visafdeling. En daar lagen ze dan: grote vissen in grote bakken voor een paar dollar per kilo. Waarschijnlijk omdat we aan het einde van de dag in de winkel waren ;). Stefan vraagt doodleuk aan de vishandelaar welke vis het meest geschikt is voor de bbq, waarop die visboer een uitgebreide uitleg geeft en daarbij ook goed de binnenkanten laat zien van die vissen. Na dat eenmaal gezien te hebben, was bij Roy de eetlust al weer ver te zoeken. Maar Stefan wilde zo graag een visje eten, en het kostte gelukkig ook maar een paar dollar, dat we toch maar besloten om een visje mee te nemen. Roy voldeed zich prima aan de typische Australische runderhamburgers.
Daarna reden we weer snel terug naar de parkeerplaats met bbq, zodat we lekker aan ons avondmaal konden beginnen. Ook nu weer kwamen we erachter hoe snel het hier donker wordt, niet normaal. Stefan bereidde prima zijn visje en Roy voldeed zich prima aan zijn Australische hamburger. Na lekker gegeten te hebben, zette we onze camper een eindje verderop waar kamperen was toegestaan. Daar geparkeerd te hebben, maakte we snel het bed op en belde we weer eens naar het thuisfront. Het was heel erg leuk om de stemmen van de ouders weer eens te horen! Na wat gekletst te hebben en wat whatsapp berichtjes te hebben verstuurd, vielen we allebei alweer vrij snel in slaap met de op de achtergrond het heerlijke geluid van die grote oceaan.
Dag 20
Ook vandaag stonden we weer lekker vroeg op. Tijdens het ontbijt zagen we wederom de vele Australiërs die aan het joggen waren. Ongelooflijk veel mensen doen dat. Het leek op een gegeven moment wel of wij het publiek waren dat zat te kijken naar de vierdaagse van Nijmegen, zo met de campingstoeltjes.
Na het wassen en afwassen, spulletjes ingepakt en zijn we verder gereden naar de volgende bestemming. Vandaag stond er 400 kilometer op het programma dus we hadden aardig wat te rijden. Eerst gingen we nog even langs een backpackers centrum om te internetten. Tevens gingen we informeren en bekijken of het mogelijk was om vanavond deel te nemen aan een excursie waarbij je schildpadden gaat bezoeken en bekijken. Na wat gedoe, eindelijk kunnen bellen naar de organisatie die dit allemaal regelt.
Helaas was het niet mogelijk om die avond deel te nemen. Wel konden we een reservatie doen voor de volgende dag. Dat toch dan maar gedaan, omdat deze excursie wel heel hoog op ons verlanglijstje stond. We besloten ook dat we die middag maar alvast naar Bundaberg (daar kan je die zeeschildpadden zien) zouden gaan en dat we dan van morgen maar een rustdag zouden maken.
De reis ernaartoe was een flinke. Ook vandaag was het weer goed warm en we moesten aardig lang rijden om op de plaats van bestemming te komen. Hoewel de route heel erg mooi begon, werd de rit en het uitzicht steeds saaier. Daar aangekomen blijkt dat Bundaberg niets meer is dan een sfeerloos gehucht. We waren toen flink aan het balen. Een dag hier door brengen, was eeuwig zonde van de tijd! We baalde er ook goed van dat die excursie pas morgen was, tevens was er een risico dat je geen zeeschildpadden kon zien, dat maakte het, dat we nog net iets harder begonnen te balen :P want als dat zo zou zijn, dan was het helemaal een weggegooide dag!
Daarom besloten we het gewoon eens te gaan vragen of er echt geen plaats meer was voor die avond. Wij reden naar het informatiepunt waar je die reserveringen moest maken, en die sloten net voor onze neus! Opnieuw balen, maar niet opgeven! We reden naar de locatie vanwaar die excursie zou plaats vinden. Hier waren al mensen bezig met het klaarmaken voor de avond. Wij zijn toen naar een ranger gestapt en hebben gevraagd of dat er nog plaats was voor die avond, daarbij gaven wij ook nog aan dat we met een vrij krab reisschema zaten en we heel graag die avond die excursie wilden doen. Hierop antwoordde hij: meld je om 19:00 uur weer terug hier, jullie zitten in groep 5! Komt goed! FANTASTISCH! We waren dolgelukkig dat het alsnog gelukt was en we geen dag langer in dat sfeerloze gehucht hoefde te blijven.
We trakteerde ons die avond op heerlijke Fish en Chips en gingen op 19:00uur terug naar het informatiepunt, alwaar de excursie zou beginnen. Na de aanmelding, werden we door een soort klein museum geleid, dat ging over de zeeschildpadden. Hoe zien ze eruit? Hoe ziet hun leven eruit? En ook wat hun gevaren vooral zijn. Dan schrik je toch wel hoor! Als je ziet dat het grootste deel omkomt door visserij, haaiennetten en door de jacht.
Daarna moesten we naar een amfitheater alwaar we uiteg kregen over wat er allemaal ging gebeuren. Tevens werd er meerdere malen gemeld dat de kans ook aanwezig is, dat er geen schildpad gesignaleerd zou worden. Dat maakte het wel erg spannend voor die avond. Na wat introductiefilmpjes werd groep 1 al vrij snel bij elkaar geroepen, omdat er schildpadden gesignaleerd waren! YES! Nu maar hopen dat ze heel de avond gesignaleerd zouden worden. Wij zaten pas in groep vijf, dus wij hadden nog een lange weg te gaan.
Na een paar uur wachten was het rond een uur of 10 zover! Ook groep 5 mocht het strand op om zeeschildpadden te gaan bekijken! We liepen met onze groep naar het strand, wat best spannend was, en we moesten goed luisteren naar de instructies van de gids. We moesten achter hem aan blijven lopen. Inmiddels was de zee best ruig geworden en begon het ook wat te regenen, wat het allemaal nog extra spannend maakte. Ook waren we beiden vooral bang dat we op jonge schildpadjes gingen staan, omdat we werkelijk niets zagen zo donker als dat het was.
Na een tijdje lopen op het strand, moesten we opeens wachten. In de verte was een lichtje te zien. De gids zei dat men daar onderzoek aan het doen was bij een schildpad. Hij ging eerst even kijken of de situatie goed was, alvorens hij ons toeliet bij die zeeschildpad. Voorwaarde is namelijk dat de schildpad eerst 20 eieren gelegd moet hebben, alvorens er publiek bij mag komen. De gids liep erop af en kwam even later terug met de woorden ‘Guys! Good News!’ Wauw! Daar gingen we dan!
Bij de schildpad aangekomen, moesten we op enige afstand weer even wachten. Eerst mochten de kinderen en hun ouders mee. Zij vormde de eerste rij om de schildpad heen, daarna mochten wij erachter gaan staan. Wat we zagen: de grootste zeeschildpad die er bestaat ‘de loggerhead turtle’ was eieren aan het leggen. Ongelooflijk gaaf om dit te mogen zien! In een heel diep gat liet de schildpad zij eieren vallen. Vervolgens maakte hij met zijn poten het gat weer dicht. Een tijdje later zagen we zelfs hoe deze schildpad weer richting de zee kroop en weer de zee indook. Wat een ongelooflijk mooi en groot beest is dat zeg, zo’n zeeschildpad! Deze ervaring zullen we ook nooit meer vergeten!
Vervolgens was er nog een hele leuke opdracht. De eieren die de zeeschildpad had gelegd, lagen in het gebied waar vloedwater bij kan. Daarom is door een team van onderzoekers bedacht dat een nest makkelijk verplaats kan worden naar een hoger gelegen stuk. Het nest werd door een ranger weer opengemaakt en de eieren werden geteld. Wel 141 eieren had deze schildpad gelegd! Nu mochten we allemaal, om de beurt, heel voorzichtig de eieren vervoeren naar het andere gegraven nest dat hoger gelegen lag. We hebben beiden vier eieren per persoon overgebracht, een hele mooie ervaring! We hebben gewoon eieren vastgehad waar over drie maanden hopelijk hele kleine zeeschildpadjes uit zullen komen! In één woord: deze ervaring was GEWELDIG! En het mooiste was: deze ervaring koste bijna niets. Wij samen hebben maar 14 dollar hoeven betalen om dit mee te mogen maken! Fantastisch toch?!
Aan het einde van de avond, rond middernacht, reden we weer naar een geschikte kampeerplaats. We vonden weer een restarea-afslag die ons leidde naar een heel afgelegen stuk. We zagen echt niets meer en met Stefan achter het stuur, was het hele beleving. Het was namelijk zo dat, door de regen die eindelijk was gevallen sinds lange tijd, er heeeeel veel kikkers op de weg zaten. Niet normaal hoeveel kikkers wij gezien hebben op die kleine rit. En ja: Stefan is een dierenvriend, dus we hebben aardig over de weg heen geslingerd ;)
We vielen weer heel snel in slaap…
Dag 21
We stonden iets later op dan gepland, omdat we de vorige nacht pas vrij laat sliepen. Rond een uurtje of negen reden we weer verder richting de volgende bestemming. We moesten weer een flinke afstand rijden. Zo’n 500 kilometer! Echter was het vannacht begonnen met regenen, deze regen heeft zich heel de dag voortgezet en soms kwam het echt met bakken uit de lucht vallen!
Een eerste tussenstop maakte we in het plaatsje 1770. In Byron Bay hadden we van twee jongerenorganisaties vernomen dat 1770 een leuk plaatsje is en ook geschiedkundig gezien, een plaatsje is waar je geweest moet zijn. Op deze plaats is namelijk in het jaar 1770, voor het eerst voet aan wal gezet door de ontdekker van Australië: kapitein James Cook. (eigenlijk is het zo dat wij Nederlanders dit land als allereerste ontdekte ;) ) daar aangekomen kwamen we echter voor een flinke teleurstelling te staan. Natuurlijk speelde het slechte weer een grote rol, maar dit plaatsje stelt echt helemaal niets voor! We hadden het beter over kunnen slaan, zeker omdat we hier speciaal voor een heel stuk hadden omgereden en zich twee probleempjes voordeden.
Het eerste probleem deed zich voor boven op een berg. Door het hele slechte weer had ik het licht aangezet. Echter was ik bij de tussenstop op die berg die wij maakte, het licht vergeten uit te zetten. Na een kleine tien minuten was de accu zo plat als een dubbeltje! Daar stonden we dan… boven op een berg en we konden geen kant op! Het was keislecht weer en het waaide extreem… Er stonden wat meer campertjes, maar geen van alle hadden ze startkabels bij zich. Wat nu?! We konden naar Jucy bellen, maar dan zou het ons veel geld gaan kosten en daarbij zouden we dan ook heel lang moeten wachten. Eerst gingen we maar proberen om de camper aan te duwen, maar in de stromende regen is dat absoluut geen doen. Later kwamen we er ook achter de het aanduwen van een automaat ook zinloos is. Er kwamen wel wat grote auto’s langs, maar die keken ons aan en reden verder. Niemand die ons wilde helpen in dit slechte weer…
Na een tijdje kwam er een grote 4W-drive het parkeerterrein oprijden, in alle wanhoop zei Stefan toen: als die ons eens kon helpen… en wat wilde er gebeuren? De auto stopte en en de bestuurder bood direct zijn hulp aan! Gelukkig! Een klein klikje en de auto startte weer! We konden gelukkig weer snel verder! Niet gek veel later deed zich het tweede probleem voor: Stefan reed en vergat een afslag te pakken. Hij wilde gaan draaien op de weg, maar nam de bocht iets te ruim. Normaal is daar op zich niets mis mee. Langs de kant van de weg ligt nagenoeg nog een grote strook rood zand. Echter was het flink aan het regenen en ja… zand wordt dan modder… je raadt het al: we kwamen natuurlijk vast te zitten in de modder… tweede probleem van de dag! Stefan naar buiten om de camper uit de modder te duwen en Roy ging gassen! Hoewel het klonk alsof Stefan helemaal onder de modder zou zitten, viel het gelukkig reuze mee. Alleen de benen waren goed met modder bedekt en zijn slippertjes hadden deze reddingsactie niet overleefd… we reden weer verder ;)
De volgende plaats van bestemming was Rockhampton. Deze plaats is bekend om zijn grote botanische tuin met een dierentuin erbij. Wat laat in de middag kwamen we hier pas aan. Eigenlijk wel jammer, want die botanische tuin zag er heel mooi, groots en netjes uit. Beide moesten we heel nodig naar de wc, dus we rende de halve botanische tuin door op zoek naar een toilet. We bezochten de kleine zoo, die onderdeel was van deze botanische tuin. Wij beide vonden dat deze zoo een beetje verwaarloosd was. Sommige dieren zaten in wat kleine en niet al te goed onderhouden hokken. Het was in deze zoo dat we voor het eerst echt de dingo’s konden bekijken. (In de Australia zoo hadden we ze met hun verzorgers even voorbij zien lopen op hun uitlaatrondje). Dingo’s zien er op zich wel uit als hele lieve hondjes, maar op het hek stond dat je niet met je vingers door het hek heen moet. Het begon weer heel erg hard te regenen, waardoor wij genoodzaakt waren ons weer richting de camper te begeven. Onze reis ging verder.

We waren beide alweer goed moe en de avond begon alweer te vallen, daarom parkeerde wij onze camper al snel weer op een rest area. We kookten snel wat noodles en aten als toetje vanillevla. Het begon weer goed te regenen, dus maakten we snel ons bedje op en vluchtte onze camper in. In de camper werkte Roy nog wat aan het reisverslag en Stefan viel al vrij snel in slaap.

Dag 22
Het opstaan verliep vanmorgen iets lastiger dan andere ochtenden. Stefan was alweer vrij vroeg uit de veren, maar Roy merkte dat hij zich toch wel heel erg moe voelde. Maar goed, al met al gingen we uiteindelijk toch samen ontbijten en konden we ons even snel wassen onder een kraantje. Vervolgens maakten we ons klaar om ook vandaag weer een flinke reisdag te volbrengen. Onderweg kwamen verschillende bordjes tegen waarop stond dat je goed moest oppassen dat je niet onderweg in slaap moest vallen. Dit stukje oostkust stelt inderdaad ook niet zo heel veel voor. Wat we zagen waren kale vlaktes met heel in de verte een berglandschap. Maar door het vochtige weer was ook dit berglandschap niet heel erg goed zichtbaar. Wij zijn ook zeker dus van mening dat dit stukje Australië best wel saai was. Het was dan ook maar goed dat we deze twee dagen goed konden doorrijden. Waarbij we dus ook flink wat kilometers hebben gemaakt richting het noorden.
We passeerden het stadje Mackay. Volgens ons reisboekje van de ANWB was ook deze stad niet heel erg bijzonder. Wel waren er een aantal negentiende eeuwse koloniale gebouwen te vinden. Aangekomen in deze stad stopten we eerst bij een erg groot winkelcentrum. We moesten namelijk nog een aantal boodschapjes halen bij de Coles. De Coles is in Nederland het meest te vergelijken met de Albert Heijn. Gek genoeg kwamen wij er kort geleden achter dat de Aldi lang niet altijd goedkoper is hier in Australie. Nu we toch in een groot winkelcentrum waren bezochten we ook een willekeurige kledingwinkel, alwaar we zagen dat de prijzen voor kleding niet zo heel erg verschillen met Nederland. Ook bezochten we een ‘Big W’, een soort HEMA achtige winkel. Hier zagen we leuke spulletjes staan voor leuke prijzen. Jammer is het dan dat je weer met een vliegtuig terug naar huis moet. Ook zagen wij in deze winkel een kinderboeken afdeling. Hier wilde Roy heel graag even een kijkje nemen. Het was grappig om t zien dat ook rupsje nooit genoeg hier in Australië aan de Australische kindjes word voorgelezen. We zagen meer bekende kinderboeken die ook het verre Australië hadden bereikt. Zoals bijvoorbeeld Kuifje. We moesten echter wel wat opschieten om onze reisplanning niet in gevaar te brengen. We deden wat kleine boodschapjes bij de Coles en reden daarna weer verder richting het centrum van Mackay.
Eenmaal aangekomen in het centrum van Mackay moesten we de reisboekjes gelijk geven. Het stadje stelt als toeristische bestemming inderdaad niet veel voor. De negentiende eeuwse gebouwen konden we helaas niet echt vinden. Gelukkig vonden we wel een telefooncel, alwaar we moesten bellen naar de operator die aanstaande vrijdag onze dagcruise naar de Whitsundays gaat verzorgen. We moesten de boeking bevestigen en informeren naar de opstapplaats en vertrektijd. Na dat allemaal afgehandeld te hebben, konden we weer verder rijden richting de volgende bestemming.
We gingen een bezoek brengen aan het Eungella National Park. Dit park is bekend om zijn mooie regenwouden en is de leefomgeving van verschillende bijzondere dieren, waarvan er een aantal enkel in dit Nationale park voorkomen. Ook is dit National Park de place to be als het gaat om het ontmoeten van vogelbekdieren. We reden vanaf Mackay de bergen weer in richting een lookout aan Broken River, alwaar de kans op het zien van vogelbekdieren bijzonder groot is. Eenmaal bij de lookout aangekomen, was het dus goed uitkijken en goed opletten naar vogelbekdieren en opstijgende luchtbellen (een teken van aanwezigheid van Vogelbekdieren). Al direct bij aankomst aan de rivier zagen we de moerasschildpadden zwemmen in het water. Het waren er erg veel, maar het vogelbekdier liet zich niet meteen zien. Terwijl we aan het wachten waren op enig teken van leven van een vogelbekdier ontmoette we een ouder Nederlands paar dat ook op reis was door Australië. We raakten met elkaar aan de praat en kwamen erachter dat we ongeveer dezelfde reis aan het maken waren. Echter waren zij pas vertrokken uit Cairns richting Brisbane. Ze vertelden ons dat het nu in Nederland aan het sneeuwen was. Dan is het toch best vreemd dat je dan hier in Australië zo van het mooie weer aan het genieten bent en s’nachts moet slapen in een goed benauwde camper. Het gesprek leverde voor beide partijen ook nog flink wat informatie op. We gaven elkaar tips en zodoende ontstonden er nieuwe ideeën voor de komende dagen. Zo hadden zij bijvoorbeeld in een gebied gereden waar Casuarissen rondliepen. Dus deze locatie is natuurlijk meteen aan onze reisplanning toegevoegd. Daarentegen hebben wij hen getipt over de excursie van de zeeschildpadden, waardoor zij enthousiast raakte voor deze uitstap.
Na een tijdje gekletst te hebben (het was inmiddels al begonnen te schemeren) riep de vrouw opeens “wat is dat, is dat een vis ofzo?”. Eindelijk zagen we daar het dier waarvoor we speciaal naar hier gekomen waren: het vogelbekdier. Dit dier was eigenlijk veel kleiner dan we gedacht hadden. Het was heel erg leuk en fascinerend om deze diertjes zo in het wild te zien rondzwemmen.


Zo dat was weer een flink verslag. Inmiddels zijn we op dag 24. De laatste twee dagen hebben we dus nog niet bij kunnen werken. In het kort kunnen wij vertellen:

Dag 23
We stonden heel vroeg op om nogmaals vogelbekdieren te spotten. Daarna reden we door naar Airlie Beach. Om daar te komen reden we een hele mooie route, waarbij we onder andere een tussenstop maakten bij Finch Hatton Gorge. Hier hebben we heerlijk gezwommen in een natuurlijke pool en kwamen we onze eerste bloedzuiger tegen ;)

Dag 24
Vandaag bezochten we de Whitsundays op een prachtige katamaran. Een ongelooflijk mooi nationaal park met prachtige stranden. We hebben gezeild, gesnorkeld, gezwommen en heerlijk genoten van het prachtige weer!

Een uitgebreider verslag volgt hopelijk snel ;)

Heel veel liefs uit Australie!
Wij gaan nu een duik nemen in de lagoon van Airlie Beach.

Stefan en Roy